De bevolking

De IJslanders zijn nakomelingen van de Vikingen, vermengd met Schotse en Ierse immigranten. De meeste buitenlanders zijn Denen en meer dan de helft van de bevolking leeft in Reykjavík en omgeving. In de periode 1750 tot 1850 lag de bevolking van IJsland stabiel op circa 50.000 personen. Nadien trad een geleidelijke uitbreiding op tot ongeveer 75.000 tegen het einde van de 19e eeuw om vandaar te versnellen en op 1 januari 2011 telde het land 328.452 bewoners. Het aandeel van de bevolking tussen 0 en 14 jaar was 20,9%, tussen 15 en 64 jaar 66,8% en ten slotte was 12,3% van de bevolking 65 jaar en ouder. De levensverwachting bij geboorte lag in 2010 op 79,5 jaar voor mannen en op 83,5 jaar voor vrouwen. Het aandeel buitenlanders was 6,6%.

Geslachtsnamen worden op IJsland bijna niet gebruikt: de IJslanders bedienen zich van patroniemen, zoals 'Karlsdóttir' ('dochter van Karl') of 'Grímsson' ('zoon van Grímur'). De voornaam is nog altijd belangrijker dan het patroniem: in telefoonboeken en andere alfabetische persoonslijsten wordt men op zijn voornaam gerangschikt.

Het IJslandse volk is gastvrij en behulpzaam. Ze maken graag een praatje met je. In het Engels kun je prima communiceren. De IJslandse taal leren is voor ons moeilijk, maar natuurlijk stelt men het op prijs wanneer je een poging waagt om iets uit te spreken (bijvoorbeeld: “Goedendag” – “Góðan daginn”). Het volk is ontzettend trots op hun land, de onafhankelijkheid en hun tradities. Op IJsland worden al eeuwen lang Volksverhalen (Saga’s) over goden en mythische wezens doorverteld in families. De elfen zijn huldufólk (hidden people), een onderdeel van de IJslandse folklore. Ongeveer iedere IJslander kent verhalen over de elfen, vooral uit de oude mythologie.